گیلانه دامون

جوانی کنار نهر آب نشسته بود و غمگین و افسرده به آب زل زده بود.
مرشدی از آنجا می گذشت و متوجه حالت پریشانش شد و کنارش نشست.
جوان وقتی مرشد را دید بی اختیار گفت:
عجیب آشفته ام و همه چیز زندگی ام به هم ریخته است. به شدت نیازمند آرامش هستم و نمی دانم این آرامش را کجا پیدا کنم؟
مرشد برگی از شاخه افتاده روی زمین را داخل نهر آب انداخت و گفت: به این برگ نگاه کن وقتی داخل آب می افتد خود را به جریان آن می سپارد و با آن می رود...

ادامه مطلب را مطالعه کنید.